کلیشه ی چاپ عکس :

 ژوزف به دلیل زمان زیاد نوردهی عکس و مشکلات نگاتیو به دنبال یافتن فرایند بهتری بود، به همین دلیل با لوئی همکاری نمود وبا همکاری لوئی  آزمایش هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته های یوهان هاینریش شولتزدر سال 1816 میلادی انجام دادند که نتیجه آن ایجاد کلیشه چاپ پیش گام فیلم مدرن گشت.

این دو مخترع یک صفحه مسی با نقره پوشانده شده  و قبل از اینکه در معرض نور قرار دهند، در معرض بخار ید قرار دادند، سپس برای ایجاد تصویر صفحه یا کلیشه چاپ اولیه را در معرض نور به مدت 15 دقیقه قرار دادند.

کلیشه چاپ بسیار محبوب بود اما سرانجام در اواخر دهه 1850 توسط صفحات امولسیون جایگزین شد. به جای یک پوشش ساده بر روی صفحه تصویر از فرآیند امولسیون کننده به نام فرآیند کلودیون استفاده شد و صفحات حساس یا صفحات مرطوب به وجود آمدند.

صفحات حساس به دلیل آنکه به دو یا سه ثانیه زمان نوردهی نیاز و  ارزان تر از کلیشه چاپ بودند، برای عکس های صورت که در آن زمان رایج ترین بسیار مناسب بودند. روی صفحات مرطوب بسیاری از عکس های جنگ داخلی نیز تولید شدند.

آمبروتیپ و تاینی تیپ دو نوع از صفحات حساس عکاسی بودند. در آمبروتیپ از یک صفحه شیشه ای  و در تاینی تیپ که بسیار حساس به نور بودند، از یک بشقاب حلبی استفاده می شد.

صفحات خشک

ریچارد مادوکس با ساخت صفحات ژلاتینی خشک که در سرعت و کیفیت برابر با صفحات مرطوب بودند، یک جهش بزرگ دیگر در عکاسی ایجاد نمود. صفحات خشک به عکاسان اجازه آزادی بیشتر در عکاسی را می داد زیرا آنها را در زمان مورد نیازمی توان ساخت و ذخیره نمود.

همچنین این فرآیند برای دوربین های کوچکتری که می توان آنها را در دست گرفت، مجاز بوده و با کاهش زمان نمایش اولین دوربین با یک سرعت مکانیکی شاتر ایجاد شد.

دوربین برای همه

در زمان های گذشته دوربین تنها مختص افراد ثروتمند بود اما جورج ایستمن دوربینی را ارائه نمود که یک لنز کوچک بدون هیچ تنظیمی داشت و برای افراد متوسط جامعه ارزان بود.

دوربین مجهز ایستمن دارای یک رول انعطاف پذیر بود که به تغییر مداوم صفحات جامد نداشت و قابلیت نگه داری 100 فیلم را داشت. مردم با این دوربین عکس گرفته و برای چاپ فیلم دوربین را به کارخانه می فرستادند تا فیلم چاپ شود. در دهه 1880 جورج ایستمن یک شرکت به نام کودک راه اندازی کرد تا اواخر دهه 1940 که هنوز فیلم 35 میلی متری ارزان نشده بود، اکثر مصرف کنندگان از دوربین ایستمن استفاده می کردند.

آغاز جنگ

دوربین 35 میلی متری کم کم محبوب شد و هانری کارتیه برسون و دیگرعکاسان برای ثبت تصاویری از زندگی در حدود سال 1930، از دوربین های 35 میلی متری کوچک استفاده کردند. در جنگ جهانی دوم در سال 1939 حالت عکس برداری به تصاویر گرافیکی جنگ و عواقب آن مربوط میشد و ثبت لحظات سرنوشت ساز در جنگ مانند عکس جوئل، بالا بردن پرچم در ایوو جیما و… واقعیت جنگ را به ارمغان آورد و چهره عکاسی را شکل داد.

شگفتی تصاویر آنی

با معرفی دوربین پولاروید مدل 95، محبوبیت دوربین 35 میلی متری کمتر شد. برای پیشرفت فیلم درون دوربین در مدل 95 از یک فرآیند شیمیایی محرمانه در کم تر از یک دقیقه استفاده می شد.

گرچه این دوربین جدید گران قیمت بود، اما توجه مردم را به دلیل تصاویر لحظه ای جلب نمود. پولارویددر سال 2008، فیلم های مشهور خود را متوقف نمود و به رازهای آن دست یافت. بسیاری از گروه ها مانند پروژه غیر ممکن و لومو گرافی سعی کرده اند که فیلم فوری را با موفقیت محدود احیا نمایند. تکرار کیفی که در یک پولاروید یافت می شود تا سال 2018، دشوار است.

کنترل تصویر پیشرفته

گرچه تصویر دائمی در فرانسه معرفی شد اما ورود کنترل تصویر راحت تر به عکاسی کار ژاپنی ها بوده است. در دهه 1950، آساهی (که بعدها پنتاکس شد)، Asahiflex و دوربین نیکون را معرفی کرد که دوربین نوع SLR بودند.

دوربین نیکون برای استفاده از لنزهای قابل تعویض و لوازم جانبی دیگر مجاز بودند. دوربین های سبک SLR 30 سال بعد، مورد انتخاب قرار گرفتند.