آموزشگاه موسیقی سنتی در اسلامشهر

ردپای تاریخی این ساز کهن در حجاریهای قدیمی آشور و بابل (669 قبل از میلاد) دیده می شود. سنتور در بسیاری از کشورهای دنیا همچون انگلیس، یونان، آلمان، چین، مجارستان، چک، اسلواکی، بلاروس و سوئیس به شکلهای مختلف ساخته و نواخته می شود. سنتور سازی زهی مضرابی است. وصعت صوتی آن حدود سه اکتاو و جعبۀ صوتی آن از جنس چوب و به شکل ذوذنقۀ متساوی الساقین است. این جعبه از دو صفحۀ ذوذنقه ای که در زیر و روی ساز قرار دارند و چهار کلاف که در نقش دیواره های ساز، صفحه های ذوذنقه ای رو و زیر ساز را به هم متصل می نماید تشکیل می شود. در کلاف سمت چپ، سیم گیرهایی در دسته های چهارتایی قرار دارند که سیمهای فلزی پس ازبسته شدن به آنها و گذر از روی خرکهایی که بر صفحۀ رویی ساز قرار دارند طول ساز را طی کرده و به گوشیهایی که در کلاف سمت راست ساز قرار دارند بسته می شوند. برای نواختن آن از دو مضراب چوبی استفاده می شود. این ساز در انواع سنتور نه خرک سُل کوک، نه خرک لا کوک، ده خرک، سنتور باس، سنتور کروماتیک و کروماتیک بم ساخته میشود. سنتور متداول نه خرک سل کوک و لا کوک است. از نوازندگان معروف این ساز می توان از فرامرز پایور، پشنگ کامکار، پرویز مشکاتیان، نادر سینکی، اردوان کامکار نام برد